Ο χορός των 1000 χεριών
Λαμβάνοντας υπ' όψη τον απόλυτα απαιτούμενο συντονισμό, θα εκπλαγείτε από το γεγονός, ότι αυτός εκτελείται από εντελώς κωφούς.
Ναι, σωστά διαβάζετε. Όλες οι 21 χορεύτριες, είναι εντελώς κωφές.
Στηριζόμενες μόνο στα σήματα από τους εκπαιδευτές τους που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες της σκηνής, αυτές οι θαυμάσιες χορεύτριες, προσφέρουν μία οπτική πανδαισία.
Το πρώτο σημαντικό διεθνές ντεμπούτο τους ήταν στην Αθήνα, στην τελετή λήξης των Παραολυμπιακών Αγώνων του 2004.
Αλλά εδώ και πολύ καιρό συμπεριλαμβάνονται στο ρεπερτόριο των κινέζικων Επιδείξεων Τέχνης "Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες", και ταξίδεψαν σε περισσότερες από 40 χώρες.
Το βίντεο καταγράφηκε φέτος στο Πεκίνο, κατά τη διάρκεια του Εαρινού Φεστιβάλ.
Νά χα χίλια ...μάτια να τους βλέπω!
Θανάσιμος Επισκέπτης (Untraceable) (2008)
Αυτό που κάνει ξεχωριστή αυτή την ταινία είναι το ότι οι τελετουργικοί φόνοι χρησιμοποιούν τις σύγχρονες τεχνολογίες του Διαδίκτυου και τις συχνά ανθρωποφαγικές συμπεριφορές που αναπτύσσονται σε αυτές, μια και ο άλλος απέναντι είναι μια εικονική προσωπικότητα, ένα απρόσωπο και άγνωστο στίγμα που μας απενοχοποιεί από το να του κάνουμε οποιοδήποτε κακό μπορούμε εκείνη τη στιγμή. Ετσι, αν κάποιος μας δηλώνει στο νετ ότι πρόκειται να αυτοκτονήσει, θα δούμε και σχόλια που θα τον ενθαρρύνουν ή αν κάποιος δείχνει κάποια ιδιόρρυθμη συμπεριφορά, οι προσωπικές επιθέσεις και γελοιοποιήσεις εναντίον του (cyberbullying) θα κάνουν το γύρο του κόσμου, με αναπαραγωγές των φωτογραφιών του, κλπ, κλπ που δεν αποκλείεται να τον οδηγήσουν και στην αυτοκτονία από αυτόν τον ασύλληπτης έκτασης διασυρμό. Όπως επισημαίνει ο Slavoj Zizek, στο διαδίκτυο δεν δείχνουμε μόνο ένα πλαστό εικονικό εαυτό, αλλά συγχρόνως και μια πραγματική σκοτεινή πτυχή του εαυτού μας, την οποία επιμελώς κρύβουμε/καταπιέζουμε στην πραγματική μας ζωή.
Στην ταινία λοιπόν, ο μανιακός δολοφόνος, τοποθετεί το θύμα του σε μια θανάσιμη και φρικτή παγίδα σε σύνδεση με το διαδίκτυο και την ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του ότι θα παρακολουθήσουν ον λάιν τον μαρτυρικό θάνατο κάποιου και ο θάνατος αυτού γίνεται πιο μαρτυρικός και φρικιαστικός όσο πιο πολύ αυξάνεται η επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας. Οποιος δηλαδή κάνει εστω από περιέργεια κλικ στο λινκ, έστω και αν φύγει μετά αμέσως αηδιασμένος, επιδεινώνει την κατάσταση και την αγωνία του θύματος, φέρνοντάς το πιο κοντά στον θάνατο. Πόσοι άραγε θα αντιστέκονταν έστω στο κλικ;
Το όλο κόνσεπτ της ταινίας είναι λοιπόν άκρως ενδιαφέρον και επικαιρο στη σημερινή κοινωνία του Big Brother και των νέων μορφών τύπου ρωμαϊκών αρρένων αιμοβόρων θεαμάτων και η ταινία πολύ καλή με αγωνία και σασπένς, έστω μέσα στα γνωστά κλισέ των σχετικών θρίλερ, όμως έχει ένα σοβαρό μείον: Είναι μια φτηνή προπαγανδιστική ταινία του FBI και των τάσεων για άσκηση ελέγχου στο διαδίκτυο. Θα έλεγα ότι είναι μια μεγάλης διάρκειας διδακτική προπαγανδιστική διαφήμισή του, όπου τσουβαλιάζει ενοχοποιώντας όλους τους νεωτερισμούς που θεωρούνται παράνομη δράση (download, κλπ) μέσα από ένα τρομολάγνο σενάριο που αποσκοπεί στην ευκολότερη επίτευξη συναίνεσης για ολοκληρωτικό έλεγχο του διαδικτύου. Όπως ακριβώς τσουβαλιάζουν μερικές ταινίες κατά των ναρκωτικών την ελεύθερη σεξουαλικότητα και τα στέκια της νεολαίας με τα ναρκωτικά, την σεξουαλική κακοποίηση, κλπ ενοχοποιώντας έτσι ολόκληρους τρόπους ζωής.
Διαβάστε περισσότερα στο wikipedia
Δείτε trailer στο youtube
Υπάρχουν γυναίκες
Καταφεύγω στην ευκολία - να επικαλεστώ δηλαδή την ποίηση- για να περιγράψω την απερίγραπτη δυσκολία να πει κανείς κάτι αξιόλογο ανήμερα της 8ης Μαρτίου. Γραμμένο από μια ιδιαίτερη γυναίκα, τη Λευκή Μολφέση που “έσβησε σκληρά και μαγικά” όπως το προφήτεψε.
Γυναίκες
Υπάρχουν γυναίκες που φοράνε
την ομορφιά τους σαν πένθος,
γυναίκες φωτεινές και
σκιασμένες, διπλά δρεπάνια της
αψίδας,
με το παιδί ασάλευτο στα
σταυρωμένα χέρια.
Άλλες είναι χάρτινες, στοιχειά
νηπιαγωγείων,
άλλες πάλι, ζωγραφιές με
κιμωλία,
όρθια τα μαλλιά και μεγάλη
μαύρη τσάντα.
Υπάρχουν γυναίκες ακροκέραμα
ανάμεσα στις άλλες,
γυναίκες με το μακρύ λαιμό, το
χείλος της κανάτας,
άλλες που είναι ωδικά πτηνά κι
άλλες που είναι χήνες.
Υπάρχουν γυναίκες που τις
φωνάζει ο φονιάς
να βγάλουν τον θάνατο περίπατο
μες στ' αραιό το δάσος
Υπάρχουν γυναίκες που τις
φωνάζει το παιδί Μαμά
και αυτές δεν απαντανε...
Υπάρχουν γυναίκες που κάθε
τρίχα της κεφαλης τους
είναι κι ένας όρκος.
Είναι εκείνες που σέβονται το
όνομα τους
Κι οι άλλες που το εξευτελίζουν,
εκείνες που με τα χρόνια
βαραίνουν,
κι οι άλλες που ξεφτίζουν,
εκείνες που στέκουν στο κήπο
ρόδινες σαν τη μυγδαλιά,
εκείνες που άγρια χόρτα
γεμίζουν,
εκείνες που χάνουν το φως τους,
εκείνες που απ' τον καημό
λυγίζουν,
εκείνες που κλωτσαει ο θάνατος
από μικρά παιδιά.
Εκείνες που κλείνουν μια
τελευταία φορά το παράθυρο
και καθαρίζουν μια τελευταία
φορά το σπίτι
και ταΐζουν τον σκύλο μια
τελευταία φορά
και μας αφήνουν δίχως να
πουν λέξη,
έτσι σκληρά και μαγικά,
σαν το κερί που κρατάς στο χέρι
και σου σβήνει.
Γυναίκες
Υπάρχουν γυναίκες που φοράνε
την ομορφιά τους σαν πένθος,
γυναίκες φωτεινές και
σκιασμένες, διπλά δρεπάνια της
αψίδας,
με το παιδί ασάλευτο στα
σταυρωμένα χέρια.
Άλλες είναι χάρτινες, στοιχειά
νηπιαγωγείων,
άλλες πάλι, ζωγραφιές με
κιμωλία,
όρθια τα μαλλιά και μεγάλη
μαύρη τσάντα.
Υπάρχουν γυναίκες ακροκέραμα
ανάμεσα στις άλλες,
γυναίκες με το μακρύ λαιμό, το
χείλος της κανάτας,
άλλες που είναι ωδικά πτηνά κι
άλλες που είναι χήνες.
Υπάρχουν γυναίκες που τις
φωνάζει ο φονιάς
να βγάλουν τον θάνατο περίπατο
μες στ' αραιό το δάσος
Υπάρχουν γυναίκες που τις
φωνάζει το παιδί Μαμά
και αυτές δεν απαντανε...
Υπάρχουν γυναίκες που κάθε
τρίχα της κεφαλης τους
είναι κι ένας όρκος.
Είναι εκείνες που σέβονται το
όνομα τους
Κι οι άλλες που το εξευτελίζουν,
εκείνες που με τα χρόνια
βαραίνουν,
κι οι άλλες που ξεφτίζουν,
εκείνες που στέκουν στο κήπο
ρόδινες σαν τη μυγδαλιά,
εκείνες που άγρια χόρτα
γεμίζουν,
εκείνες που χάνουν το φως τους,
εκείνες που απ' τον καημό
λυγίζουν,
εκείνες που κλωτσαει ο θάνατος
από μικρά παιδιά.
Εκείνες που κλείνουν μια
τελευταία φορά το παράθυρο
και καθαρίζουν μια τελευταία
φορά το σπίτι
και ταΐζουν τον σκύλο μια
τελευταία φορά
και μας αφήνουν δίχως να
πουν λέξη,
έτσι σκληρά και μαγικά,
σαν το κερί που κρατάς στο χέρι
και σου σβήνει.