Τετάρτη, 23 Μαρτίου 2011
Χωρίζουμε;
Σου δίνει ολόψυχα τις ευχές της να πας στο γήπεδο ή στην Αράχωβα με την ανδροπαρέα και μπαρότσαρκα με τα παιδιά απ’ το γραφείο, γεγονότα που παλιότερα την έκαναν .. Τούρκο! Και το χειρότερο... δεν έχει καμιά αντίρρηση να πας για καφέ με την ... πρώην σου, την Ελενίτσα... Έλα μωρέ, πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε...
Μπορεί, λέει, να μην έχει τρελό κέφι για σεξ, ένεκα ο φόρτος εργασίας, αλλά ευχαρίστως θα μπορούσε να περάσει όλη της τη ζωή μαζί σου, ακόμη και χωρίς σεξ, αφού πια «εμείς οι δυο είμαστε σαν αδελφάκια και ποτέ μου δεν ένοιωσα κάποιον τόσο δικό μου»! Σημειωτέον ότι η τύπισσα έχει ήδη βολευτεί σπίτι σου! Για ξεσπιτώματα είμαστε τώρα;
Σε αποκαλεί με πολλά ζουζουνίστικα υποκοριστικά που όλα έχουν την ίδια κατάληξη σε –άκι. Ανάμεσα στο «μωρό» και στο «μωράκι» υπάρχει μια τεράστια άβυσσος βαρεμάρας κι ένας τελειωμένος έρωτας.
Τις τελευταίες μέρες έχει περιέλθει στη ζεν νιρβάνα του Βούδα. Ακόμη κι αν πηδάς με τις αρβύλες πάνω στο σατέν καναπέ της, δεν πρόκειται να το κάνει θέμα επειδή πολύ απλά εδώ και καιρό δεν σε βλέπει, σε έχει διαγράψει απ’ το οπτικό πεδίο της καρδιάς της.
Και το χειρότερο... Δεν σου απαντάει στο messenger κι όταν εσύ εμφανίζεσαι αυτή «κρύβεται»...
Νέα μαμά σε μπελάδες!!!
Η αλήθεια είναι πως όταν κάνεις ένα παιδί κανείς δεν σε προετοιμάζει γι’ αυτό που θα ακολουθήσει.
Άλλοι σου λένε για τον ύπνο… για τα ξενύχτια και την κούραση…
Άλλοι σου λένε για τις ροζ ή γαλάζιες ιστορίες που ακολουθούν ένα μωρό… τα χαμογελάκια του, το σφίξιμο του χεριού του γύρω από το δάχτυλό σου, το κλάμα του που μοιάζει στ’ αυτιά σου με μελωδία.
Κανείς δεν σου λέει, πως από την στιγμή που γίνεσαι γονιός, από την στιγμή που για πρώτη φορά θα ανοίξει τα μάτια του και θα σε κοιτάξει, ζεις δια παντός σε ένα καθεστώς τρόμου.
Κανείς δεν σου λέει, πως από την στιγμή που θα το πάρεις για πρώτη φορά στην αγκαλιά σου, και θα νιώσεις την γρήγορη ανάσα του, η ζωή σου θα είναι πια έρμαιο του φόβου.
Από εκεί ξεκινούν τα πάντα… πριν την αγάπη, την λατρεία, την αδυναμία, την κούραση, την υπνηλία, το πρώτο πράγμα που νιώθεις, είναι ο ΦΟΒΟΣ.
Και συνειδητοποιείς ξαφνικά, μέσα σε μόλις μια στιγμή, πως αυτή θα είναι πια η ζωή σου. Ένας φόβος γι’ αυτό το πλάσμα. Ένας φόβος γι’ αυτά που θα του δώσεις, για αυτά που θα ζητήσεις και δεν θα μπορέσεις να του δώσεις, για αυτά που θα θελήσεις να του δώσεις και πιθανόν να μην τα δεχτεί… Για όλα εκείνα που μπορεί να του συμβούν είτε είσαι εκεί είτε δεν είσαι!
Όπως για παράδειγμα όταν θα το έχεις ταΐσει, θα το έχεις κάνει μπανάκι, θα το έχεις βάλει προσεκτικά στο λίκνο του να κοιμηθεί… κι ένας ήχος θα σε κάνει να τρέξεις σαλόνι – δωμάτιο γρηγορότερα κι από τον ταχύτερο και καλύτερα ντοπαρισμένο σπρίντερ… για να διαπιστώσεις ότι έπεσε ως δια μαγείας το κουρτινόξυλο.
Εσύ θα παγώσεις, θα κοιτάξεις ότι το μωρό σου ούτε καν έχει καταλάβει τι γίνεται… και μετά θα σου περάσουν χίλιες σκέψεις από το μυαλό. Χίλιες σκέψεις που θα σου κόψουν τα πόδια από τον φόβο. Κοιτάς πόσο ξυστά έπεσε το κουρτινόξυλο από το παιδί σου… κοιτάς πως από θαύμα δεν το άγγιξε… λύνονται τα πόδια σου, το νιώθεις… σκέφτεσαι… και αν… αν.. και τότε καταλαβαίνεις…
Η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ πια ίδια… όχι γιατί κάποιος κάπου κάποτε σε ξυπνά τις νύχτες κι ανακαλύπτεις ότι ο ΑΝΤ1 παίζει ακόμα στις 2 το πρωί τους Στάβλους της Ερριέτας Ζαΐμη, όχι γιατί η ζωή σου πια προσαρμόζεται γύρω από ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκο 53 εκατοστών και μετατρέπει τις κραυγές ανεξαρτησίας σου σε ένα αστείο πια… αλλά γιατί τώρα πια συναντιέσαι μ’ένα ολοκαίνουριο συναίσθημα! Το συναίσθημα του απόλυτου και ολοκληρωτικού φόβου για ΕΚΕΙΝΟ το πλασματάκι.
5 βήματα για να βρεις το ταίρι σου...και 5 τρόποι αυτοεκπαίδευσης και τα οφέλη
Μοναξιά; δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα!!! Αν τα τελευταία χρόνια σε βρίσκουν περισσότερο μόνη-ο και έχεις αρχίσει να κάνεις μαύρες σκέψεις για την αξία σου και για το πόσο επιθυμητή-ός είσαι, μην πτοείσαι. Άσε πίσω το παρελθόν, και δες με ποιους νέους τρόπους θα "ξαναβγείς" στη ζωή και θα κάνεις νέες γνωριμίες.Συμβουλή: χαρτί και μολύβι, για να κάνεις σωστή καταγραφή της κατάστασης.
1) - Πότε μοιράστηκες κάτι μαζί με άλλους;
Με ποιους;
Στο ζήτησαν;
Προσφέρθηκες εσύ;
Τι δραστηριότητα ήταν αυτή;
Σου άφησε ικανοποίηση;
Στο ζήτησαν;
Προσφέρθηκες εσύ;
Τι δραστηριότητα ήταν αυτή;
Σου άφησε ικανοποίηση;
2) - Τι έχεις να μοιραστείς;
Πρόσεξε τις απαντήσεις σου, γιατί εδώ είναι το περισσότερο νόημα.
Είσαι καλύτερη-ος σαν ομιλητής, ή σαν αυτί που ακούει;
Είσαι καλύτερη-ος σαν ομιλητής, ή σαν αυτί που ακούει;
3) - Μήπως είσαι μονόχνωτη-ος;
Ποια πράγματα σε ευχαριστούν να κάνεις μόνη-ος σου;
Πότε βγήκες;
Πως πέρασες;
Τι κάνατε;
Σε ξανακάλεσαν;
Γιατί όχι;
Ωραία και μετά; Kάθε πότε γίνεσαι εσύ ο εμψυχωτής της παρέας;
Ποια πράγματα σε ευχαριστούν να κάνεις μόνη-ος σου;
Πότε βγήκες;
Πως πέρασες;
Τι κάνατε;
Σε ξανακάλεσαν;
Γιατί όχι;
Ωραία και μετά; Kάθε πότε γίνεσαι εσύ ο εμψυχωτής της παρέας;
4) - Τι θεωρείς διασκέδαση;
Κάνε μια καταγραφή τι είναι και τι δεν είναι διασκέδαση για σένα.
Τι καινούργιο θα μπορούσε να σε ευχαριστήσει που ακόμη δεν έχεις δοκιμάσει;
Δες σε πιο βαθμό παρασύρεσαι από αυτό που έχει καθιερωθεί σαν διασκέδαση.
Δες σε πιο βαθμό σου είναι απαραίτητη η παρουσία των άλλων στις
σχετικές δραστηριότητες.
Κάνε μια καταγραφή τι είναι και τι δεν είναι διασκέδαση για σένα.
Τι καινούργιο θα μπορούσε να σε ευχαριστήσει που ακόμη δεν έχεις δοκιμάσει;
Δες σε πιο βαθμό παρασύρεσαι από αυτό που έχει καθιερωθεί σαν διασκέδαση.
Δες σε πιο βαθμό σου είναι απαραίτητη η παρουσία των άλλων στις
σχετικές δραστηριότητες.
5) - Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Κάνε μια καταγραφή των μελλοντικών σου επιθυμιών, εξέτασέ τες για
λίγο, και επέλεξε 2 ή 3 που θα τις βάλλεις σαν στόχους.
Σημαντικό εδώ είναι να μην αυτολογοκρίνεσαι, και να μην ντρέπεσαι να
εκφράσεις ακόμη και τα πιο απίθανα πράγματα που επιθυμείς.
Στους στόχους, κάνε μια διαλογή σε μακρόχρονους και σύντομους, και
βάλε και δύο σαν εναλλακτικούς να υπάρχουν.
Κάνε μια καταγραφή των μελλοντικών σου επιθυμιών, εξέτασέ τες για
λίγο, και επέλεξε 2 ή 3 που θα τις βάλλεις σαν στόχους.
Σημαντικό εδώ είναι να μην αυτολογοκρίνεσαι, και να μην ντρέπεσαι να
εκφράσεις ακόμη και τα πιο απίθανα πράγματα που επιθυμείς.
Στους στόχους, κάνε μια διαλογή σε μακρόχρονους και σύντομους, και
βάλε και δύο σαν εναλλακτικούς να υπάρχουν.
ΕΣΥ
Εσύ
γυναίκα
με το παράστημα σιωπής
με σκέπασες απ’ όλου του χρόνου
το καταφύγιο
Κι αυτή η φωνή σου μέσα μου
με ραγίζει ολόκληρο
κομμάτι άνθρωπο με φτιάχνει
κομμάτι άνδρα με γκρεμίζει.....
γυναίκα
με το παράστημα σιωπής
με σκέπασες απ’ όλου του χρόνου
το καταφύγιο
Κι αυτή η φωνή σου μέσα μου
με ραγίζει ολόκληρο
κομμάτι άνθρωπο με φτιάχνει
κομμάτι άνδρα με γκρεμίζει.....
Τι μένει
Άμοιροι ποιητές
Τι σας μένει πίοτερο της παρατήρησης ….
Η κατάντια της εξύμνησης…
Η εξύμνηση της κατάντιας …
http://aoristia.blogspot.com/
Κομμάτια...
Εγδαρα το δέρμα μου μέχρι να βγάλει αίμα..Υστερα πήρα το μαχαίρι και με έκοψα κομμάτια..Με τοποθέτησα ύστερα σε μικρά βαζάκια και με ταξινόμησα έτσι όπως θα έπρεπε να είμαι... Υστερα με επανασυναρμολόγησα διαλέγοντας πολύ σχολαστικά ποια θα κρατήσω και βγήκε ένα καινούργιο σώμα...Χώθηκα ύστερα κάτω από το νερό που έτρεχε και έκλεισα τόσο ερμητικά κλειστά τα μάτια μου μέχρι να τσούξουν από τον πόνο...Το νερό παγωμένο...Να τρέχει στους ώμους...Στο λαιμό...Στους γοφούς...Στο στήθος μου...Ανάμεσα στους μηρούς μου..Προσπαθώ να πονάω το σώμα..Μήπως και το μυαλό σταματήσει να σκέφτεται... Βγήκα από το μπάνιο ξυπόλυτη...Η πετσέτα κύλισε στο μάρμαρο...Και το γυμνό μου σώμα ανατρίχιασε.... Οι βρεγμένες άκρες των μαλλιών μου χάιδευαν τη μέση μου...Το βλέμμα μου κοκκάλωσε στα βαζάκια που άφησα εκτός... Είδα μια καρδιά ματωμένη να ασφυκτιά..και να πνίγεται μέσα στο αίμα της...Δεν χτυπούσε όπως παλιά..Και δεν θα ξαναχτυπήσει και ποτέ..Ηταν η δική μου καρδιά που πια δεν την θέλω...Δεν την χρειάζομαι...Δεν θέλω να νοιώθω..Δεν θέλω να αισθάνομαι...Δεν θέλω να ξαναδοθώ ποτέ έτσι...Είδα μέσα σε άλλα βάζα κλεισμένα όλα μου τα αγνά συναισθήματα..Ολη μου την αγάπη...Την αφοσίωση...Την λατρεία...Τον έρωτα...Τα όνειρα... Τις ευχές μου..Τις προσδοκίες μου...Την εμπιστοσύνη μου...Τις αλήθειες μου... Ολα αυτά δεν τα θέλω άλλο μέσα μου...Το καινούργιο μου σώμα θα μείνει παγωμένο...Δεν θα με αγγίζει τίποτα...Και οτιδήποτε τολμήσει να μου διαταράξει την ηρεμία μου...Θα το καυτηριάζω αμέσως...Ναι...Να μερικές αποφάσεις για σήμερα...Για αύριο...Για το πάντα...
Εγδαρα το δέρμα μου μέχρι να βγάλει αίμα..Υστερα πήρα το μαχαίρι και με έκοψα κομμάτια..
Γιατί έχω αφήσει ακόμα το δικό σου κομμάτι να με ταλαιπωρεί έτσι...???
