Κομμάτια...

Εγδαρα το δέρμα μου μέχρι να βγάλει αίμα..Υστερα πήρα το μαχαίρι και με έκοψα κομμάτια..Με τοποθέτησα ύστερα σε μικρά βαζάκια και με ταξινόμησα έτσι όπως θα έπρεπε να είμαι... Υστερα με επανασυναρμολόγησα διαλέγοντας πολύ σχολαστικά ποια θα κρατήσω και βγήκε ένα καινούργιο σώμα...Χώθηκα ύστερα κάτω από το νερό που έτρεχε και έκλεισα τόσο ερμητικά κλειστά τα μάτια μου μέχρι να τσούξουν από τον πόνο...Το νερό παγωμένο...Να τρέχει στους ώμους...Στο λαιμό...Στους γοφούς...Στο στήθος μου...Ανάμεσα στους μηρούς μου..Προσπαθώ να πονάω το σώμα..Μήπως και το μυαλό σταματήσει να σκέφτεται... Βγήκα από το μπάνιο ξυπόλυτη...Η πετσέτα κύλισε στο μάρμαρο...Και το γυμνό μου σώμα ανατρίχιασε.... Οι βρεγμένες άκρες των μαλλιών μου χάιδευαν τη μέση μου...Το βλέμμα μου κοκκάλωσε στα βαζάκια που άφησα εκτός... Είδα μια καρδιά ματωμένη να ασφυκτιά..και να πνίγεται μέσα στο αίμα της...Δεν χτυπούσε όπως παλιά..Και δεν θα ξαναχτυπήσει και ποτέ..Ηταν η δική μου καρδιά που πια δεν την θέλω...Δεν την χρειάζομαι...Δεν θέλω να νοιώθω..Δεν θέλω να αισθάνομαι...Δεν θέλω να ξαναδοθώ ποτέ έτσι...Είδα μέσα σε άλλα βάζα κλεισμένα όλα μου τα αγνά συναισθήματα..Ολη μου την αγάπη...Την αφοσίωση...Την λατρεία...Τον έρωτα...Τα όνειρα... Τις ευχές μου..Τις προσδοκίες μου...Την εμπιστοσύνη μου...Τις αλήθειες μου... Ολα αυτά δεν τα θέλω άλλο μέσα μου...Το καινούργιο μου σώμα θα μείνει παγωμένο...Δεν θα με αγγίζει τίποτα...Και οτιδήποτε τολμήσει να μου διαταράξει την ηρεμία μου...Θα το καυτηριάζω αμέσως...Ναι...Να μερικές αποφάσεις για σήμερα...Για αύριο...Για το πάντα...

Εγδαρα το δέρμα μου μέχρι να βγάλει αίμα..Υστερα πήρα το μαχαίρι και με έκοψα κομμάτια..
Γιατί έχω αφήσει ακόμα το δικό σου κομμάτι να με ταλαιπωρεί έτσι...???