Τα μυστικά της καρδιάς της (2° μέρος)

...από την Αγγελική

Η επόμενη μέρα..

Βρεθήκαμε στο ίδιο καφέ, είχα πάει πολύ πιο μπροστά από το ραντεβού μας και την περίμενα.
Όμως από την προηγούμενη, είχα μείνει στην τελευταία λέξη .. Τον αγαπώ !

Όλη την υπόλοιπη μέρα και νύχτα προσπαθούσα να μπω μέσα στην ψυχολογία της φίλης μου, προσπαθούσα να μπω στην θέση της, να καταλάβω τι νιώθει, πως σκέπτεται ! Δεν έβγαζα άκρη, σκέψεις που δεν μπορούσα να τις βάλω σε σειρά.
Τον αγαπούσε, μα την έβριζε και τι πρέπει να κάνει ;
Να φύγει ; Να μείνει ; Το μονό που είχα σκεφτεί, ήταν να της πω να μιλήσει σίγουρα μαζί του ξεκάθαρα, να τον βάλει απέναντι της και να δώσει στο Γιώργο να καταλάβει ότι τα νευρά της και η υπομονή της έχουν ξεπεράσει τα όρια που είχε. Έπρεπε να του μιλήσει και μετά να πάρει μια απόφαση.
Ήρθε. Γεια σου Άννα μου, γεια σου μου απαντά. Ψυχρή κι αποφασιστική θα έλεγα . Δεν μπόρεσα να πω κάτι για να ξεκινήσω την κουβέντα και περίμενα να αρχίσει μόνη της.  Την παρατηρούσα ώρα, είδα το βλέμμα της να πλανιέται και να χάνετε, είδα τα χείλη της να σφίγγονται, τα χέρια της να τρέμουν, τα μάτια της να γεμίζουν δάκρυα, ώσπου μίλησε.

Αγγελική,  βοήθεια ! Βοήθα με, γιατί θα χάσω το μυαλό μου. Δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα.

Οι δικοί μου είναι μαζί μου. Τα παιδιά μου επίσης. Όλοι όταν έμαθαν όλα αυτά που περνώ, μου είπαν εσύ αποφασίζεις εμείς είμαστε μαζί σου. Μα εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω. Έχει μια εβδομάδα που ζούμε χωριστά και μου λείπει. Όλη την μέρα σκέπτομαι, έφαγε κάτι, είναι στα ζεστά, τώρα τι κάνει ;

Από την άλλη έχω κουραστεί να κρύβω τα προβλήματα των παιδιών ή του σπιτιού για να μην ξεσπάσει μπόρα. Τι να κάνω ;
Δεν μιλούσα, κατάλαβα ότι ήθελε να τα βγάλει όλα και ξεσπάσει.
Θέλω να ζήσω ήρεμα, συνεχίζει, να ζήσω όμορφα, να νιώσουν τα παιδιά μου άνετα. Θέλω να μπορώ να είμαι ήσυχη στην δουλειά, ότι δεν θα μαλώσω στο σπίτι. Η κάθε μέρα στο γάμο μου ήταν δύσκολη και θέλω να τις κάνω εύκολες. Θέλω αγάπη, ηρεμία, ευτυχία, γέλιο, χαρά, συνεννόηση, συζήτηση !
Άρχισαν τα πρώτα δάκρυα …έκλαψε, την άφησα για πάνω από μίση ώρα.
Όταν είδα ότι με κοίταξε και το βλέμμα της ήταν παρόν στην συζήτηση, κατάλαβα ότι τώρα ήθελε ν’ ακούσει. Μόνο που δεν ήξερα τι ήθελε να ακούσει.

Σκέφτηκα να της πω όλα αυτά που ήθελε, δηλαδή ναι έχεις δίκαιο χώρισε τον τώρα, ζήσε την ελευθερία σου μαζί με τα παιδιά σου, ζήσε χωρίς αυτόν ! Ξέχασε ότι τον αγαπάς και δώσε μια κλωτσιά στα 18 χρόνια.

 Αυτά της έλεγαν όλοι  με τον τρόπο τους, προχώρα και εμείς εδώ είμαστε. Ήταν θυμωμένη μαζί του, όμως οι γύρω της, της έλεγαν πάρε απόφαση τώρα. Πώς μπορεί να πάρει ένας άνθρωπος μια απόφαση ζωής μέσα από νεύρα, κλάμα, θυμό.

Το μονό σίγουρο είναι, ότι δεν θα πάρει την σωστή απόφαση. Όχι δεν θα της πω και εγώ τα ίδια, θα πω αυτό που νομίζω ότι πρέπει να γίνει, την δική μου γνώμη και θα την συζητήσω μαζί της.

Λοιπόν αγαπημένη μου φίλη άκου, όπως σε άκουσα και εγώ ! Θα σου πω αυτό που σκέφτομαι τόση ώρα που μιλάς.

Είναι η γνώμη μου και όχι αυτό που πρέπει να κάνεις εσύ αν δεν το σκεφτείς και το θεωρήσεις σωστό. Θα πας να τον βρεις !
Με κοίτα ξαφνισμένη.
Ναι θα πας  να τον βρεις και θα τον κολλήσεις στο τοίχο στην κυριολεξία!

Θα καθίσετε σε μια γωνία, κάπου ήρεμα και θα του πεις όλα αυτά που λες σε μένα ! Θα βγάλεις από μέσα σου ότι έχεις μαζέψει τόσα χρόνια, θα βγάλεις όλο σου τον ψυχικό κόσμο. Θ’ ανοίξεις στον άντρα σου την καρδιά σου.

Μην με κοιτάς έτσι , για μια φορά θα τα πεις έτσι όπως πρέπει, έτσι όπως θέλεις να τα πεις εσύ! Εσένα έχεις ξεχάσεις κοριτσάκι μου κάπου στο δρόμο του εγγάμου βίου σου και πρέπει να γυρίσεις να βρεις την Αννούλα.

Αυτή θα κάνει μια συζήτηση με αυτά που θέλει, απαιτεί, ζητά, έχει ανάγκη από τον άνθρωπο που αγαπά!

Έτσι μου είπες, μην το ξεχνάς ότι τον αγαπάς, αυτό μου έδειξες και σήμερα.

Αφού τελειώσεις με τον Γιώργο και πάρετε μαζί τις αποφάσεις της ζωής σας - που μπορεί να αποφασίσετε  για μια ζωή χωριστή ο ένας από τον άλλον - μετά από αυτό θα δεις αν θέλεις να μείνεις ή να φύγεις ! Αυτή είναι η γνώμη μου σκέψου και πράξε.

Είδα ένα χαμόγελο να βγαίνει από τα χείλη της, μια λάμψη στα μάτια της.

Πήρε το κινητό της στα χεριά της. Έλα Γιώργο που είσαι, θέλω αν βρεθούμε οι δυο μας κάπου ήσυχα, θέλω να ακούσεις αυτά που έχω να σου πω !

Ωραία θα τα πούμε σε μισή ώρα.

Τι έκανες της λέω νευριασμένα μόλις το έκλεισε έπρεπε να το σκεφτείς πρώτα !
Όχι, μου λέει, όση ώρα μιλούσες και μου έλεγες ότι πρέπει να μιλήσω μαζί του εγώ σκεπτόμουν αυτή την σκηνή, να τον κολλήσω όπως είπες στον τοίχο και να ακούσει  αυτά που θέλω εγώ !

Αν δεχτεί να κάνει αυτά που πρέπει, αν δεχτεί να κάνει βήμα προς έμενα και τα παιδιά του, τότε αγαπητή μου εγώ θα μείνω μαζί του γιατί τον αγαπώ πραγματικά, αληθινά.

Αν όμως δω ότι δεν θέλει, τότε θα φύγω και θα του γυρίσω για μια πρώτη και τελευταία φορά την πλάτη, βροντώντας το χέρι μου στο τραπέζι .

Σηκώθηκε …μην βιάζεσαι της λέω, σκέψου πρώτα.
Όχι μου απαντά. Είμαι αποφασισμένη και ήρεμη.

Ή θα σώσω την αγάπη μας, τον γάμο μας, το σπίτι μας  ή θα κλείσω την πόρτα του σπιτιού μας για πάντα !!
Έφυγε……

Το βράδυ αργά - αν θυμάμαι καλά ήταν γύρω στις 2 - έλαβα ένα μήνυμα :
Αγγελική καλημέρα, συγγνώμη για το ακατάλληλο της ώρας, αλλά ήθελα να σου πω σε ευχαριστώ που με έσπρωξες να μιλήσω μαζί του.

Είμαστε μαζί από της 4 το απόγευμα και νομίζω ότι ζω σε ένα όνειρο.

Ο Γιώργος μου όπως τον γνώρισα και τον αγάπησα ξαναγύρισε !

Η Άννα που χάθηκε, βρήκε τον δρόμο προ της ευτυχία !
Καλή ξεκούραση, φιλάκια και από τους δυο μας !
Ααα και από εβδομάδα φεύγουμε ταξίδι στην Ρώμη μονοί μας !

Το διάβασα, έκλαψα, χάρηκα, μα κάπου βαθιά μέσα μου με τρώει κάτι ακόμη !

Μήπως έκανα λάθος ; Ο χρόνος θα δείξει αν αξίζει να χάσεις ένα χρόνο ακόμη από την ζωή σου. Αν είναι να σώσεις ένα γάμο,  μια οικογένεια, ένα σπιτικό …
 Όσο το σκέπτομαι τόσο πιο σίγουρη είμαι .. Ναι αξίζει να χάσεις ακόμη ένα χρόνο για μια μεγάλη αγάπη !