Τα μυστικά της καρδιάς της ….

...από την Αγγελική

Πονά και πονά πολύ …
Έτσι ξεκίνησε να μου το περιγράφει, προχθές  στις γιορτές,  μια φίλη …

Δεν ήταν εδω και καιρό στα καλά της, ένιωθα ότι κάτι είχε που την βασάνιζε. Προσπαθούσα με διαφόρους τρόπους να την κάνω να μου ανοιχτεί, αλλά πάντα έλεγε με ένα πικρό χαμόγελο «έλα φιλενάδα μου δεν έχω τίποτα!»
Μα τα μάτια της πάντα ήταν υγρά, τα χείλη της στεγνά και το χαμόγελο πικρό!
Γιατί καλή μου, γιατί δεν θες να μου μιλήσεις, τι έχεις ;
Και πάντα η ίδιες απαντήσεις. Να με την μεγάλη λίγο μαλώσαμε, να η μικρή δεν διαβάζει, ο μεσαίος δεν μ ακούει  ή δεν έχω τίποτα απλά πονοκέφαλο, δεν  έχω τίποτα σου λέω !
Ώσπου προχθές, ήρθε η στιγμή της έκρηξης. Μιας έκρηξης που με συγκλόνισε και έτριξαν τα θεμέλια ενός γάμου 18 χρονών !
Δεν μπορώ με πονάει, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω ήταν η πρώτη κουβέντα που βγήκε από το στόμα της.
Τι ;  Γιατί ; Τι συμβαίνει, ρωτώ.
Πολλά μου απαντά, πολλά που κανείς δεν τα ξέρει, σε κανέναν δεν έχω πει τίποτα.
Έλα σταμάτα να κλαις σε παρακαλώ, ηρέμησε πιες μια γουλιά καφέ, πες  μου …ήρεμα όμως γλυκιά μου, ήρεμα μην μου πάθεις κάτι.
Να πάθω χμμ, κάνει ειρωνικά, δεν παθαίνω μην φοβάσαι τόσα χρόνια δεν έπαθα. Θα μου πεις καθαρά ή θα μιλάμε με μισόλογα.
Καλά μου λέει..... Άκου λοιπόν.

Με τον Γιώργο από το πρώτο χρόνο του γάμου μας αρχίσαμε   να έχουμε καβγάδες. Όμως δεν ήταν μεγάλοι ούτε έντονοι, μετά άρχισαν να γίνονται,  μέχρι που έγινε και βίαιος …
Σταματά, της λεω έξαλλη.  Σε χτύπησε!!
Όχι όχι  … αλλά σπάει, βρίζει, πετάει ότι βρεθεί μπροστά του εκείνη την ώρα. Δεν τον ενδιαφέρει αν είναι τα παιδιά μπροστά!
Μα τι λες …. Έκπληκτη εγώ!! (Μιλάμε για ένα  άνθρωπο που στον περίγυρο, έδινε την εντύπωση του ήσυχου και λιγομίλητου άντρα.)
Για να καταλάβεις,  η μικρή φέτος όταν στολίζαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο μου είπε  «Μαμά, δεν θέλω να στολίζω, έχω άσχημες αναμνήσεις από τις χριστουγεννιάτικες γιορτές»
Και τι κάνεις τώρα; Τι θέλεις; Πες μου και εγώ θα είμαι δίπλα σου !
Τίποτα ακόμη μου απάντησε ….θέλω χρόνο ….πρέπει πρώτα να ηρεμήσω …να τα βάλω στη σειρά …….ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ….ΕΙΜΑΙ ΚΕΝΗ!!

Τα αισθήματα μου, το μυαλό μου, η καρδιά μου, είναι μια μπάλα από διάφορα κομμάτια της ζωής μου, είναι ένα κουβάρι από κουρέλια! Άλλα είναι σκισμένα και άλλα ολόκληρα. Ειλικρινά δεν μπορώ να τα βάλω στην σειρά ..

Άννα μου σε παρακαλώ, μέρα που ξημερώνει μην αφήνεις τον εαυτό σου, σκέψου τα παιδιά σου!
Μα Αγγελική μου, πάντα αυτά σκεπτόμουν και για αυτό έμεινα κοντά του ! 

Καλή  μου φίλη αυτό είναι λάθος! Εγώ σου λέω να μην αφήσεις να σε πάρει από κάτω, γιατί σε χρειάζονται τα παιδιά σου! Πρέπει να φανείς δυνατή, να μπορέσεις να βάλεις τα θέλω σου στην σειρά που ΕΣΥ θέλεις! Πρέπει να σκεφτείς ..και να αποφασίσεις τι θα κάνεις ! Όμως όχι βιασύνες!
Κοιτά το ρόλοι της… Αγγελική πρέπει να φύγω η μικρή με περιμένει

Καθησε λιγο , εχω να σου κάνω μια πρόταση ..
Τι ;
Νομίζω ότι θα ήταν καλά αν μένατε χωριστά για λίγο.
Δηλαδή ;
Να μωρέ, να πήγαινες για 5 -6 μέρες στην θεια σου στο χωριό η να πήγαινες κάπου με τα παιδιά ….
Όχι, όχι, δεν αφήνω το σπίτι μας! Δεν σου λέω Άννα μου να χωρίσεις, σου λεω να κάνεις ένα ταξίδι για 5-6 μέρες να ηρεμήσεις !
Με κοιτάζει και τα μάτια της τρέχουν δάκρυα σε όλη την διάρκεια της συζήτησης, δάκρυα και λυγμοί ….

Νιώθω το βλέμμα της να με κοιτά περίεργα …σαν κάτι να θέλει να μου πει αλλά από την άλλη να μην θέλει να το ξεστομίσει.
Τι είναι βρε Άννα ..μιλά μου, βγάλε επιτέλους αυτά που μαζεύεις τόσα χρόνια μέσα σου, πες τα όπως σου έρχονται μην τα κρατάς άλλο, άνοιξε την καρδιά σου …..
Αγγελική μου, Τον Αγαπώ!
Κρύβει το πρόσωπο της μέσα στις παλάμες της, ναι τον αγαπώ. Είμαι κουρέλι …
Έμεινα άγαλμα ! Μόνο αυτό δεν περίμενα να ακούσω.
Φεύγω…, πρέπει..., αύριο θα τα πούμε. Μου το υπόσχεσαι με ρωτά
Ναι ναι, της απαντώ …μα το μυαλό έχει σταματήσει …εκεί … «Τον αγαπώ»

Συνεχίζεται...